بیش از چهارصد سال است که کاغذ دیواری به عنوان مصالحی برای تزئین دیوارها در اماکن عمومی و فضای داخلی خانه ها به کار می رود.
کاغذ دیواری نیز همانند فرش یا پارچه به منظور زیبا سازی فضا و به عنوان مکملی برای معماری به کار رفته در آن مورد استفاده قرار می گیرد و تبدیل به پس زمینه ای یکپارچه برای مبلمان می شود.
کاغذ دیواری پس از نصب ، جزئی از ساختمان خواهد شد؛ این نشان از اهمیت بالای کاغذ دیواری در فضای داخلی دارد. بر خلاف فرش ، پارچه و مبلمان ، به ندرت اتفاق می افتد که کاغذ دیواری را برای استفاده در طرح دکوری دیگری از دیوار جدا کنند.
اگرچه اولین چیزی که صاحب جدید خانه معمولا انجام می دهد ، شخصی سازی با تغییر دکوراسیون ، حذف یا پوشاندن آثار ساکنین قبلی می باشد ، اما باعث حیرت است که تعداد زیادی از کاغذ های دیواری تاریخی هنوز هم در جای خود باقی مانده اند و یا در موزه از آن ها نگه داری می شود. از دلایل چگونگی سالم ماندن کاغذ های دیواری تاریخی می توان به مواردی چون حفظ و نگه داری آگاهانه ، پوشیده شدن زیر لایه های تزئینی دیگر و جمع آوری توسط اشخاص یا موسسه های مختلف اشاره کرد.
در حالت ایده آل کاغذ دیواری به شکل یک ساختار یکپارچه با دیگر جزئیات تزئینی فضای داخلی قرار میگیرد. این میتواند برای محققین معاصر اطلاعاتی در مورد مواد، الگوها و روشهای مختلف چاپ و همچنین در مورد کاربری اتاق، تنظیمات ساکنان قبلی، موقعیت اجتماعی، وضعیت مالیو مد غالب فراهم کند. بنابراین رسیدگی به یک کاغذ دیواری در چارچوب محیط اطراف اصلی خود، و محیط داخلی همراه با دکوراسیون دیوار ضروری است. حفاظت از کاغذ دیواری را میتوان تقریبا به دو دسته تقسیم کرد: حفاظت از نمونههای فردی کاغذ دیواری (قطعات و اشیاء دست نخورده) ذخیره شده در موزه ها، و حفاظت از کاغذ دیواری حفظ شده در فضای داخلی. نمونههای مجزا میتوانند به عنوان اشیاء فردی به کار گرفته شوند: می توان آنها را از یک مکان به مکان دیگر حمل کرد، در یک فضای نسبتا کوچک ذخیره کرده و هر زمان که لازم است به نمایش گذاشت. هرچند شی که از محل اصلی خود حذف شده، بخشی از هویت و قدرت را که مربوط به محیط اصلی خود است از دست داده است. علاوه بر این، اگر یک شی بخشی از مجموعه موزه شود، از بین بردن آن تقریبا غیر ممکن است ۳٫ نظریه حفاظت مدرن بر اهمیت حفظ کاغذ دیواری تاریخی در محل اصلی خود تاکید دارد. حفاظت در محل، آمده است تا از حذف کاغذ دیواری و یا استفاده از کپی ترجیح داده شود، اگرچه تغییر عناصر برای ایجاد وحدت، مستلزم تغییر در کل است
با توجه به منشور ونیز، یک بنای تاریخی جدا از محیطی که در آن وجود دارد، میباشد. حرکت دادن تمامی یا بخشی از یک بنای تاریخی ممکن نیست، مگر اینکه حفاظت از آن بنای درخواست داده شده و یا اینکه توسط منافع ملی یا بین المللی با اهمیت بالایی توجیه شود. اگرچه نظریه معاصر حفاظت از ایده حفظ کاغذ دیواری تاریخی در محل اصلی خود مجاز است، اما همیشه ممکن نیست. شرایط کاغذ دیواری و تغییرات در محیط اطراف آن ممکن است منجر به جدا شدن شی از محل اصلی خود شود. بسته به معیارهای مختلف، یک کاغذ دیواری ممکن است به محل اصلی آن بازگردد، به نمایش گذاشته و یا در جای دیگر در موزه حفظ شود. هدف مهم حفاظت برای جلوگیری از پوسیدگی بیشتر و اطمینان از حفظ کالا است. علاوه بر مراقبت از یک شی، کار مهم نگهدارنده، اطلاع به احزاب دیگر در ارتباط با فرآیند حفاظت از کاغذ دیواری های تاریخی و گزینههایی برای حفظ آن است. در ارتباط با این مساله، جداکردن کاغذ دیواری تاریخی از محل اصلی خود تنها زمانی موجه است که به پیادهسازی مجدد آن اطمینان داشته و یا باعث حفاظت دقیق تر و امکان پذیر شود. به طور طبیعی، برای اطمینان از تداوم تاریخی از یک کل، کاغذ دیواری باید به محل اصلی خود بازگردد. حال، اگر این ممکن نیست، نصب کاغذ دیواری در محل جدید و یا حفظ آن در یک موزه باید به جای آن در نظر گرفته شود.
در این قسمت مختصری از تاریخچه کاغذ دیواری در فضای داخلی را مرور می کنیم. در گذشته، هنگامی که اتاق دوباره بازسازی و یا ایجاد میشد، یک ایده مشترک که سبب جدید به نظر رسیدن اتاق میشد، استفاده از چوب تازه رنگ شده و کاغذ دیواری جدید بود. در طول سالهای ۱۹۵۰، ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ محبوب ترین راه حل رنگ کردن دیوار یک خانه بود، که از قرن ۱۸ تا اوایل قرن ۱۹ خانهها سفید بود. این رویکرد باعث از بین بردن مقدار زیادی از مواد اصلی و منتقل کردن تصور اشتباهی از فضای داخلی تاریخی است. اهمیت تحقیق و حفظ دیوار تاریخی، بخش جدایی ناپذیر از فضای داخلی را دربر میگیرد که در طول چهل سال گذشته به طور فزایندهای شناخته شده است. رشد مورد توجه موارد تخصصی، برای مثال، از طریق مطالعات موردی متعدد و مقالات علمی در پایان سالهای ۱۹۷۰ و آغاز ۱۹۸۰ در مجله موسسه آمریکایی برای حفاظت (JAIC) و در مجله حفظ کاغذ، که توسط انجمن بین المللی گروه کاری بایگانی، کتابخانه و گرافیک ترمیمی (IADA)، یک انجمن نگهداری کاغذ منتشر شده، نشان داده شده است. در استونی، تحقیق و حفظ کاغذ دیواری تاریخی به تدریج در سال های اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. تا کنون، چهار پایاننامه در سطح کارشناسی در مورد کاغذ دیواری نوشته شده است. پایان نامه از سوفیا پانتلجوا (۱۹۹۷)، دانشجوی دانشگاه تالین، با تمرکز بر کاغذ دیواریهای تاریخی در طول قرن ۲۰ و اوایل ۱۹ که فضای داخلی تاریخی تالین را پوشش می دهد، است. کار او متمرکز بر نمونههای تاریخی موجود در شهر قدیمی و مناطق اطراف تالین است. او در کار خود، سعی در تجزیه و تحلیل سبک حساس و قدمت نمونههای کاغذ دیواری دارد. سه تز دیگر توسط دانشجویان دانشکده هنر تارتونوشته شده بود: کریستینا ریبلوس، کریستل کوای و لیز تام. کریستینا ریبلوس (۲۰۰۷) موارد مختلفی از کاغذ دیواریهای تولیدی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. مجموعه ای از کاغذ دیواریهای مدرن به همراه بخش نظری پایان نامه، یک نمای کلی از تاریخ کاغذ دیواری ارائه کرده است.
کریستل کوای (۲۰۰۸) به تحقیق و حفظ مسائل مربوط به قطعات کاغذ دیواری یافت شده در پیک ۲۳، تالین پرداخته است. علاوه بر این کار نظری، او وارد یک پوشه با تمام قطعات حفظ شده، شده است. می توان آن را در آرشیو شرکت حفاظت وانا تالین Ltd را در تالیندید. لیز تام (۲۰۱۲) نیز به وسایل مختلف تولید کاغذ دیواری علاقه مند بود. علاوه بر تحقیق در مورد تاریخچه تولید کاغذ دیواری در استونی، در طول قرن ۲۰ و ۱۹، او یک مجموعه ای از کاغذ دیواری مدرن ایجاد کرد، برنامه هایی برای انتشار آن وجود دارد. از آنجا که حفظ کاغذ دیواری به عنوان یک اولویت شناخته نمیشود، تعداد بسیار کمی از اشیاء حفظ شده است. شرکت های حفاظت و متخصصان قطعاتی از کاغذ دیواری را از ساختمان های تاریخی مختلف جمع آوری کرده اند، اما هیچ مرور سیستماتیک و یا اسناد و مدارک مناسبی از یافته ها و مکان های اصلی آن وجود ندارد. در استونی تنها تعداد کمی کاغذ دیواری در فضای داخلی حفظ و ارائه شده، به عنوان مثال کاغذ دیواری سالن انتظار ویمسی مانور، اتاق ناهار خوری و چینگرایی اتاق لباس پورمانی مانور و سالن سابق در موزه ادبی استونیایی فعلی.
فوق العاده ترین پوشش دیوار کشف شده در استونی، یک کاغذ پانوراما فرانسوی، “دن کیشوت” است (توسط جاکیومارت و بنارد در پاریس چاپ شده)، که در اصل در سالن جشن لوهو مانور به نمایش گذاشته شده است. این در سال ۱۹۶۰برداشته شد تا از نقاشی آبرنگی محو که توسط حکاک و نقاش مناظر آلمانی، کریستین گوتلیب ولته (۱۷۴۵ / ۴۹-۱۷۹۲) پرده برداری شود. کاغذ دیواری در موسکو حفظ شد و هم اکنون در موزه تاریخ استونیایی قرار دارد. وضعیت فعلی حفظ فضای داخلی تاریخی در استونی یک طرفه نگران کننده است که در بالا مشابه آن توضیح داده شده است. از آنجا که توجه اصلی در جستجو برای کشف سطوح رنگ شده است، دیوارها با نقاشیهای دیواری ساده پوشش داده شده است. در نتیجه، نمونه های بسیار کمی از کاغذ دیواری تاریخی در محل باقی مانده است. تعداد زیادی عکسهای تاریخی، یافته های متعدد و اغلب دیوارهای پوشیده نشده از گچ به وضوح نشان دهند استفاده گسترده از پوشش دیوار است. با وجود شواهد، دیوار هنوز هم پوشیده و نقاشی شده است. تکمیل مدرن استریل منجر به تفسیری غلط از فضای داخلی تاریخی محلی، و همچنین محدود کردن هدف به منظور پژوهش بیشتر، گشته است.